Opa zijn
- Niels Ten Velden
- 11 nov
- 3 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 13 nov
Opa zijn
Door Niels ten Velden | NT Coaching Oktober 2025
Soms sta ik er zelf van te kijken. Drie kleinkinderen, en pas 54 jaar oud.
Het klinkt jong, en dat is het misschien ook. Maar tegelijkertijd voelt het als een rijkdom die precies op het juiste moment in mijn leven is gekomen.
Niet meer midden in de haast van carrière, opvoeding of alles wat ‘moet’.
Maar juist in een fase waarin er meer ruimte is. Meer rust. En vooral: meer aandacht.
Op de dagen dat ik opa ben, is er niets anders wat hoeft. Geen to-do-lijst, geen haast, geen klok die doortikt. Alleen de tijd zoals hij bedoeld is — gevuld met lachen, ontdekken en gewoon er zijn.
Het mooie van opa zijn op deze leeftijd, is dat je de kring van het leven zo duidelijk ziet. In de gezichten, in de blikken, in de manier waarop ze spelen of reageren.
Soms zie ik iets van mezelf terug. Soms herken ik iets van hun vader of moeder, mijn eigen kind. En soms zelfs iets van mijn ouders of grootouders , alsof het leven zich zachtjes herhaalt in nieuwe vormen.
Het is wonderlijk hoe zichtbaar familiesystemen worden als je naar die kleintjes kijkt. Dezelfde blik, dezelfde gevoeligheid, dezelfde manier van even wegkijken als iets spannend wordt. En dan denk ik: daar is het weer… het patroon dat generaties lang meeloopt.
En dan is er nog een andere vorm van rijkdom.
De bijzondere band met Jairo, de 17-jarige zoon van Tamara.
Een jonge gast vol leven, humor en eigenheid.
Het is bijzonder om hem te zien groeien, zijn weg te vinden en het leven te ontdekken op zijn manier.
Hij brengt een energie die sprankelt en herinnert me eraan hoe mooi het is als iemand de wereld nog onbevangen tegemoet treedt.
Het voelt als een geschenk om daar van dichtbij getuige van te mogen zijn zonder te hoeven sturen, gewoon aanwezig te zijn.
Natuurlijk, als ouder wil je je kinderen beschermen. En als opa voel je soms nog sterker dat verlangen: om ze te behoeden voor de fouten die jij hebt gemaakt.
Maar er is ook dat besef dat iedereen zijn eigen pad moet lopen.
Dat elke misstap, elk leermoment, nodig is om te worden wie je bent.
En dat maakt het leven juist zo mooi.
Ik ben ontzettend trots op hoe we als gezin en familie met elkaar omgaan. Dat een ieder mag zijn wie hij of zij is. Tuurlijk vinden we wel eens ergens iets van dat houdt ons menselijk en is prima.
Ik ben dankbaar en trots dat mijn lieve Tamara het oma zijn met zoveel warmte omarmt. Dat we samen beschikbaar kunnen zijn voor alles en iedereen die ons lief is.
Dat is waar het omgaat in het leven wat mij betreft. En als iets waar ik elke dag even stil bij wil staan.
Zoek jij herkenning in jouw eigen familie?Voel je dat je soms op de verkeerde plek staat, of steeds opnieuw in dezelfde patronen terechtkomt?
Sta stil bij wat je draagt, waar je vandaan komt en wat je misschien niet meer hoeft mee te nemen.
✨ Reserveer je plek voor een familieopstelling bij NT Coaching.
Ontdek wat zichtbaar mag worden. Gun jezelf innerlijk werk. Is het spannend en moeilijk? Reken maar!!!! Ik was boos, geïrriteerd, opstandig en dacht "flikker op met je vage gedoe, vlieg lekker weg op je bezemsteel.
Echter als je het toelaat, dan brengt het zoveel inzicht en ruimte en herkenning. Ik kan niet meer anders denken.
Liefs, Niels



Opmerkingen